Iedereen zal van wat ik nu schrijf vast iets herkennen. Je zelf inbeelden dat je iets hebt dat iemand uit je omgeving in het echte leven ook bezit en waaraan driftig gesleuteld wordt of erger. Een vorm van spiegelreflectie, waarbij jij je spiegelt aan de patient(en) en voor bijna zeker voelt dat ook bij jou de van de ander bekende kwaal aanwezig is. Onlangs sprak ik er over met de partner van een zieke vriend. Zij had bij het minste geringste afwijkende gedrag van haar eigen lijf ineens het idee dat zij precies hetzelfde had als haar man. Zelf is het voor mij heel herkenbaar. Ik zal er nooit om lachen, weet gewoon hoe vervelend dat gevoel is. Je leeft zo intens mee met degene die lijdt onder kwaal en gevolgen dat je zeker weet dat elk pijntje dat jouw lijf af en toe even dwars zit te maken moet hebben met…… Een pijnlijke knie zal zeker leiden tot een knieoperatie zoals die en die dat ook moest ondergaan. Een vervelend buikpijntje past bij de symptomen voor darmkanker, een oplopende hartslag kon wel eens duiden op…. Toen ooit op enorm jonge leeftijd een zeer geliefd familielid overleed, keek ik met angst en beven naar zijn leeftijd en was blij toen dat levensjaar voor mij zelf op enig moment voorbij was.
Toen ik onlangs een bepaalde leeftijd had bereikt waarop twee van mijn directe voorvaderen hun einde vonden, slaakte ik wederom een zucht van verlichting toen dat allemaal voorbij was en ik mijn nieuwe levensfase mocht vieren zonder al te veel kleerscheuren. Is iemand in de omgeving verkouden of grieperig, weet ik zeker dat ik bij de eerste nies precies hetzelfde ga meemaken. Het tegendeel is overigens waar, de eerste verkoudheid moet me nog treffen in de afgelopen negen maanden of zo. maar toch… (Afkloppen natuurlijk..). Het is overigens niet zo dat ik er de hele dag mee bezig ben hoor, maar allerlei medische verhalen zijn niet voor mij bestemd. Omdat ik ze onmiddelijk vertaal naar mijzelf. En daarin blijk ik niet de enige als ik af en toe eens met de mensen in mijn sociale omgeving babbel. Het is iets ingebeelds, vast wel, maar kennelijk ook heel menselijk. En daar ben ik dan weer blij om. Heb ik toch nog iets dat lijkt op het gemiddelde. Als niemand anders daar nu maar last van heeft vanaf dit moment…
De kop suggereert een zekere ironie ten aanzien van het onderwerp, maar ik moet u teleurstellen, dat is niet het geval. Ik kreeg slechts een bericht van het CBS toegestuurd waarin statistische gegevens rond het bezoek van de Nederlandse bevolking aan wat in de volksmond ‘alternatieve genezers’ heten te zijn werden gegeven. Het blijkt dat 1 miljoen medelanders gek zijn op deze vorm van genezing, dat het overgrote deel daarvan boven de 30 jaar oud is, maar vaak niet veel ouder dan 75 en dat de grootste groep HBO/WO-niveau meekregen qua opleiding. Je zou dus kunnen bedenken dat als iemand iets beter op de hoogte is van zijn/haar mogelijkheden, de alternatieve arts het gevoel geeft meer of echt iets doet aan de al dan niet vermeende kwaal. Van de mensen die een alternatieve genezer bezoekt heeft 63% een langdurige aandoening die niet wordt opgelost door de reguliere geneeskunde.
Soms is het van belang dat een genezer/alternatieve arts gewoon aandacht geeft aan de patient(e). Alleen al het feit dat twee keer zoveel vrouwen als mannen naar een alternatieve arts gaan geeft al aan dat dit met erkenning van de kwaal en aanhoren van de klachten te maken zal hebben. Vrouwen lijken nu eenmaal meer kwalen te hebben, en ze voelen zich vaak overvleugeld door de kennis van de reguliere geneeskunde en het gebrek aan tijd dat deze artsen beschikbaar stellen voor hun patienten. Overigens worden we niet massaal zweverig, want de mensen die naar gebedsgenezers gaan zijn op de vingers van twee handen te tellen. We zijn gekker op fysiotherapeuten, osteopaten, chiropractors, homepaten en vooral acupuncturisten.
Jaarlijks gaan 250.000 mensen richting zo’n naaldjessteker voor verlichting van pijn of andere klachten. Moet toch te denken geven! Niet alles is kennelijk met een pilletje op te lossen en de bekende techniek om mensen met een kluitje in het riet te sturen werkt niet. Tenzij je dat kluitje verpakt als een klontje boter. Dan wordt het anders. Hoe dan ook, ‘alternatief’ is best populair en het is opmerkelijk dat ook onder huisartsen zulke praktijken worden gebruikt. Mij maakt het niks uit. Als het maar helpt. En niet te duur is natuurlijk. Ingestraald water en Afrikaanse gebedsgenezers zijn voor mij niet weg gelegd. En ik ben allergisch voor naalden. Zal daardoor vast komen dat ik er nog nooit ben behandeld. Maar wie weet, komt dat nog. Ben er voldoende voor opgeleid denk ik..
Er zijn tijden geweest dat vooral de kerkelijke instanties ons leven zo domineerden dat zij die afweken qua denkwijze of leer het vaak moesten bekopen met hun leven. Dat overkwam nog wel eens vrouwen die een kruidentuin bestierden en in staat waren met kennis van natuur of sterren mensen te genezen. Godslasterlijk natuurlijk en in die jaren direct goed voor een veroordeling als heks. De waag of brandstapel wachtte die arme mensen en de ziel van de fijn gelovigen werd er vast door gereinigd. Rond die natuurlijke geneeskunde hing eeuwen lang een wonderlijk aura, niet in de laatste plaats doordat veel lieden die deze vorm van artsenij beoefenden ook wat wonderlijke ideetjes oreerden. Intussen zijn er heel wat Nederlanders die baat vinden bij de hulp van homeopaten, osteopaten, natuurgeneeskundigen, acupucturisten ef wat dies meer zij.
Ik ken een paar mensen in mijn naaste kringetje die met een hardnekkige klacht niet geholpen werden door zgn. reguliere artsen maar na een bezoek aan een goed bekend staande alternatieve arts ineens van hun kwaal verlost waren dan wel een heel stuk verlichting geboden werd. Twee miljoen Nederlanders blijken baat te hebben bij al die alternatieve lieden en het is uiteraard een individuele vrije keuze om deze stappen te zetten als je het gevoel hebt dat het helpt. Niet alles is duidelijk oplosbaar voor reguliere artsen en farmaceutische industrie en soms zijn de middelen die men je toedicht erger dan de kwaal. Wat me vaak opvalt als ik de verhalen hieromtrent eens beluister is dat die alternatieve artsen ook meer tijd besteden om naar jou als patient te luisteren. Aandacht te geven en dan pas naar de evt. kwaal te kijken. Bij een tienminutengesprek met de huisarts sta je eigenlijk altijd onder tijdsdruk en ik kan een paar voorbeelden geven uit mijn eigen klachtenlijstjes in het verleden waarbij deze tijd echt niet voldoende was om een afdoende oplossing voor een toen vervelend probleem op tafel te krijgen.
Kortom, die ‘alternatieven’ voldoen aan de vraag naar aandacht en erkenning. Als iemand weet wat hij/zij heeft kan dat al een stuk genezing bevorderen. Niets zo erg als ieta als ‘chronisch’ af te doen en zoiets te mompelen als ‘daar moet je maar me leren leven’. Zonder dat ik me nu opwerp als voorvechter voor al die alternatieven, charlatans zitten er vast en zeker ook tussen, er moet wel iets van waarheid zitten in al die claims op dat beter worden toch? Nou dan. En voor je meteen een emmer viezigheid over me uitstort nog een cijfer; 85% van ons Nederlanders heeft sympathie voor de complementaire gezondheidszorg. En dat is best een heel hoog percentage.
altijdeenmening 