Strategisch stemmen

Het zal weinigen van mijn vaste lezers verbazen dat ik me nogal heb bezig gehouden met de verkiezingen die morgen plaatsvinden. Niet zozeer met het fenomeen zelf, maar meer door de flauwekul die over ons heen kwam uit de monden van de diverse woordvoerders en lijsttrekkers van de partijen die nu allemaal lijken te menen dat de schuld voor de wereldcrisis ligt bij de andere partijen, dat ons land bijna ten onder ging aan wanbeleid, vooral toen het kabinet van Rutte en zijn partners het land bestuurden. Hoe kort van memorie kunnen we soms zijn. Vooral als het ons past natuurlijk. Wilders kreeg de zwarte Piet toebedeeld voor het laten vallen van het laatste kabinet, en opvallend genoeg, ook voor het beleid dat door Rutte en consorten in twee jaar tijd werd uitgevoerd.

Dat laatste mag je dan als een compliment zien, want dan heeft hij toch heel wat menselijker gezichtspunten dan in zijn programma soms naar buiten wordt gebracht. Er komen nog steeds stromen asiel- en gelukszoekers het land binnen en van deportaties was tot nu toe geen sprake. Nederland is niet zo veel veranderd, nou ja, op bepaalde onderdelen wel ten goede. We kregen wat nieuwe snelwegen waarover we nu weer normaal mogen rijden, er is wat meer strengheid naar veelplegers in het kleine criminaliteitsgebied, we zijn nog steeds lid van het EU-bestuur, geven miljarden aan noodlijdende medestaten en hebben de ontwikkelingssamenwerking nog niet stopgezet. Heel wat linkse hobby’s staan dus nog steeds strak en stijf overeind. De cultuursector krijgt nog altijd voldoende geld voor verliesgevende producties, de omroepen leren beter omgaan met hun budgetten en we hebben nog steeds een vorm van defensiemacht.

Je mag je alleen afvragen waarom men de zorgkosten nog steeds niet onder controle krijgt, maar dat is niet aan Rutte voorbehouden, dat probleem deed zich ook al voor bij vrijwel alle kabinetten voor hem, waaronder die van salonsocialisten Kok en Bos, die als vicepremier namens de PvdA het vorige kabinet deed struikelen. Weet u nog? Morgen gaan we stemmen. Naar het zich laat aanzien blijven de verhoudingen redelijk gelijk. VVD en PvdA spelen een hoofdrol, SP en PVV knokken om de hen toebedeelde vleugels, de gristenen kiezen voor eigen kring en het CDA verdwijnt van het toneel als belangrijke stroming. Ook GroenLinks zal het naar verwachting slecht doen. Principes moet je niet verloochen, nooit, en dan mag je dit partijtje echt verwijten. De echte milieufreaks zijn bij de Partij voor de Dieren beter af. Net zoals je bij de VVD beter af bent waar het vasthouden aan de eigen principes betreft dan bij D66 het geval is. Pechtold is een slechte keuze, een man die bralt maar geen echte inhoud heeft.

En die zeker slecht nieuws is voor iedereen die op korte termijn met pensioen wilde, een huis heeft, auto wil rijden, of zelf iets onderneemt. Kunduz-afspraken waren grotendeels zijn idee. Mijn stemadvies is in dit kader dus een negatief advies, vergeet die zgn. semi-progressieve stromingen en stem liever voor een partij die echt iets voor je doet. Gevaarlijke outsider hierbij is Henk Krol met zijn 50Plus partij. Juist voor hen die hun pensioenen nu al jaren zien verdampen door allerlei gemarchandeerd van wat minder betrokken partijen, een platform voor expliciet protest. Na morgen weten we welke coalitie het meest voor de hand ligt. Vast niet een die wij als volk vooraf graag zouden zien. Maar voorafgaand aan  de verkiezingen al min of meer in elkaar gestoken. Hoezo principes? Stemmen dus, en doe dat eens strategisch! Dat wil wel eens helpen.

De Kunduz-coalitie – of hoe asociaal wil je het hebben?

Het kon niet uitblijven natuurlijk en mijn vaste lezers zitten er intussen al een weekje op te wachten. Mijn mening over het zgn. ‘Kunduz-akkoord’. Ik heb er op een paar andere blogs en ook de social media al het e.e.a. over georeerd. Het hele akkoord is in mijn ogen absoluut en zonder twijfel voor de Nederlandse burgers een van de meest asociale plannen ooit. Nu kan dat ook niet anders als je ziet welke partijen zich bij dit verhaal hebben aangesloten. Los van de harde VVD die slechts een doel heeft; het bijstellen van de te hoge regeringsuitgaven, zie je de draaikonten van het CDA nu ineens hun linkse kompanen van D66, Groen Links en Christen Unie omarmen. Alles beter dan de veel te sociale agenda van de PVV. Nederland moet weer worden teruggegeven aan het burgermansfatsoen, maar er moet ook worden hervormd. Onder aanvoering van de kleine dictator, Lexje Pechthold, wordt met die term ‘hervormingen’ bedoeld dat mensen die in dit land na de oorlog een jaartje of vijftig hebben gewerkt er nog een jaar extra aan toe mogen voegen. Zonder banengarantie, dat spreekt! Onbetrouwbaarheid van de overheid is geen discussiepunt meer, zolang het politieke gewin maar wordt gediend natuurlijk. Daarbij pakken we ook meteen alle ‘rijke stinkerds’ aan die hun hypotheekrente nog steeds af mogen trekken. Allemaal kapitalisten namelijk. Nou ja, vanuit semilinkse en principeloze ogen gezien dan. Het was zelfs Diederik Samson, de nieuwe leider van de PvdA, te veel. Die liet dit voor de gemiddelde Nederlander desastreuze akkoord aan zich voorbij gaan, als de beruchte gifbeker. Zelfs ik heb met hem te doen, immers, de man was een keer principieel en wordt dan verweten dat dit keer niet te zijn. Zoiets als je zou kunnen zeggen over Jolande Sap die nu voor de tweede keer in de val trapte die door mastermind Rutte voor haar was opgezet. Maar Groen Links meent ‘er veel voor te hebben terug gekregen’. Nou ja, als je 200 miljoen voor de piertjes en grassprietjes op de hei als zodanig wilt zien? Het CDA schafte direct nadat de PVV zich als gedoogpartner terugtrok, de dierenpolitie af. Het idee alleen al dat je goed zou zijn voor dieren is een gruwel in de ogen van deze enorm onbetrouwbare namaakgelovigen. Het boerkaverbod sneuvelde omdat de PvdA haar nieuwe achterban tevreden moet houden, en samen hoopt men dat de oude politieke stromingen in Nederland de boel weer bij elkaar kunnen houden. Met sloten thee als het moet. Over de ruggen van de burgers, dat wel. Want, een echte hervorming van het huisvestingsbeleid bleef uit, symboolpolitieke redenen prevaleerden. Zoals altijd. Emotionele mensen vinden het een prima akkoord. Menen dat stigmatiseren niet mag. Dat de buurman het kennelijk beter heeft dan zij zelf, het gras oogt immers groener daar achter de heg. En bezuinigen in hun ogen toch echt gewoon lastenverhoging moet zijn en niet terugdraaien van de eigen uitgaven. Zet dit soort lui in het bedrijfsleven en ik geef je de garantie dat het merendeel het geen twee maanden vol houdt. Omdat men niet kan nadenken. Niet sociaal is, onbetrouwbaar en ook nog eens liegt. Maar dat past bij een politiek die er vooral op is gericht het eigen ego te dienen en niet het belang van de gemiddelde Nederlandse burger. SP-leider Roemer was nog de meest wijze van allemaal. ‘Na 12 september a.s. ligt het hele plan in de kattenbak’. Zeker als die partijen die nu niet meededen aan dit Kunduzakkoord veel stemmen zullen winnen. Wat mij betreft zal dat zeker gebeuren. Uit principe alleen al.

Zorg-chipkaart haalbaar idee….

Doei, ajuus, goodby, hayee, tot ziens, mazzel, bedankt…….. Deze kretologie hoor ik elk uur via de radio aan me voorbijtrekken in de STER-blokken. ‘We namen massaal afscheid van de strippenkaart’ is de onderliggende zinsnede. En omdat deze reclameboodschap wordt ‘ingesproken’ door zeer verschillende figuranten wordt de indruk gewekt dat wij Nederlanders spontaan hebben besloten om die strippenkaart door de shredder te trekken. We gaan nu massaal aan de OV-Chipkaart maakt men ons in het spotje wijs. Allemaal spontaan, die Nederlanders zijn zulk een georganiseerd volkje. Niets wordt ons op dit punt opgelegd door een overheid die je soms toch moet beschouwen als tamelijk onbetrouwbaar. Immers, de OV-chipkaart is een legale mannier om ons burgers extra geld uit de zak te troggelen voor het gebruik van trein, tram, metro of bus. Wij, woonachtig in de hoofdstad, maken er al enige tijd verplicht gebruik van. Dat chipkaartje bedoel ik uiteraard, en ik kan u verzekeren dat wat je nu betaalt absoluut meer is dan voorheen met die papieren vouwkaart. Daar bepaalde je namelijk zelf wat je om en nabij wilde betalen voor het vervoer in die vervoermiddelen. Nu wordt dat voor jou gedaan. En kon je met je strippenkaart gewoon overstappen op een volgend vervoermiddel binnen het bestaande systeem zonder bijbetaling, vergeet het nu maar. Voor elke keer dat je overstapt moet je opnieuw inchecken. En je verbaast je over de hoogte van de tarieven. Drie haltes met de metro kosten al snel meer dan een euro! Een ritje met de bus naar Haarlem is zo duur dat je al snel besluit om met de auto te gaan of desnoods op de scooter. Voor zover ik me kan voorstellen neemt dus niemand spontaan afscheid van de strippenkaart, ondanks de vrolijke reclame-campagne die anders wil doen vermoeden. Overigens is het wel zo dat zo’n kaartje wel weer goed is om ons burgers duidelijk te maken hoe duur dat openbare vervoer eigenlijk is. Zeg maar gerust onbetaalbaar! En als we dan toch ook de kosten van de zorg inzichtelijk willen maken, weer zo’n wonderlijke gedachtekronkel die alleen binnen de burchten van ambtenaren of de ministeriele bestuurderskamers kan ontspruiten, gaat men nu aan ons rekeningen meegeven zodat we weten wat het kost om een wrat te verwijderen of een openhartoperatie. Jammer dat het digitale patiëntendossier er niet komen zal. Handig te koppelen aan een soort zorgchipkaart die je voor een behandeling moet in- en daarna weer uitchecken. ‘U hebt voor 4.326,80 aan zorg gekregen….uw saldo is nu nog toereikend, vergeet niet uit te checken, graag tot ziens!’ Doei, ajuus, tot ziens! Het moet toch echt niet mallotiger worden in dit land……