Afscheid van Sutherland

Met dank aan medeblogster Inge Postma komen wij nu al jaren lang regelmatig in Sassenheim. Leuk plaatsje, paar aardige (kringloop)winkels en een erg aardige bevolking. Nu zijn veel van die Zuid-Hollanders überhaupt aardig, ik leerde hen goed kennen toen ik nog in de omgeving van Leiden mijn beroep uitoefende. Sassenheim dus, waar we een paar tradities invoerden die niet alleen nuttig bleken, maar ook aangenaam. Na een paar horecazaken te hebben bezocht kwamen we er een paar jaar geleden achter dat je bij Banketbakkerij Sutherland in de Dorpsstraat aardig onderdak was voor een goede bak koffie of thee, de heerlijkste hapjes en een weliswaar gedateerd lunchroomgedeelte, maar waar ook de kranten op ons lagen te wachten. De bediening was er altijd puik voor elkaar en voor het gebodene vroeg men meer dan schappelijke prijzen. Was er ook iets niet zo goed? Ja zeker.

Men neigde er naar de deur open te laten staan, waardoor het best wel eens doortochtte, de toiletten waren zelden echt schoon, en er verbrandde wel eens een bestelde snack. Maar verder was het een adresje om te onthouden. Niet dat we nu elke week daar vertoefden hoor, maar een keer of acht of zo per jaar toch wel. Je hebt in elke stad een schat, en meestal zijn dat in mijn geval dan dit soort zaken. Of het nu om Meppel gaat of om Weesp, Sassenheim of Almelo, we kennen onze pappenheimers en dat zijn dan rustpunten op een soms vermoeiende missie. Maar helaas. Juist op de zaterdag dat wij weer eens aanlegden bij het Sassenheimse adres, bleek het de laatste openingsdag te zijn. Men stopte er mee. Diverse oorzaken maakten dat men het niet meer kon bolwerken. En dat deed de vaste gasten verdriet. Men pinkte een traan weg, bood bloemen aan voor de uitbaters, genoot nog even van wat herinneringen. Ook wij dachten terug aan die mensen die wij er leerden kennen. Sommigen daarvan behoorden volgens ons tot het interieur. Altijd als wij kwamen zaten die zelfde koppies daar ook. En als er iemand weg viel wisten we dat, er werd uitgebreid over gesproken. We leerden veel over het wel en wee in Sassenheim. Het verhaal is uit. Sutherland is er niet meer. Een andere uitbater gaat de boel op zijn manier overnemen.

Dat wordt vast flink verbouwen dan, want dat is dringend nodig. Maar eens zien of wij het dan ook weer zo naar de zin krijgen als in de jaren dat we bij deze zaak met de Schotse invloeden (hun tosti Sutherland was echt te gek lekker…)te gast waren. Het gaat de ondernemers goed mag ik hopen. Hardwerkende mensen die geknokt hebben voor wat ze waard waren. Wij blijven voorlopig even uit de buurt. Over een paar weken nog eens zien wat er van terecht is gekomen daar in het Zuid-Hollandse land….

Nee, niet meer naar Zierikzee!

Het was intussen alweer meer dan dertig jaar geleden dat wij in deze Zeeuwse plaats even op bezoek waren. We verkeerden toen in een bungalowpark vlak bij Bruinisse en de toenmalige auto moest er af en toe even uit, samen met de inzittenden. En zo reden we dan door het vlakke Zeeuwse land naar diverse leuke plekken. In de herinnering stond deze kleine stad ook als ‘leuk’ opgeslagen. Reden om er onlangs weer eens heen te rijden om te zien of de menselijke geest wel of niet last krijgt van ‘verstoringen’ als je er na zoveel tijd weer eens bent. Dat bleek al snel het geval. Zierikzee is een aardig plaatsje. Mooie kerk, fraai stadhuis. Kleine huisjes, dito straatjes. Het winkelaanbod is er aardig, maar je moet er wel even naar zoeken. Anders dan op andere plekken in ons land zijn die winkeliers in het centrum verspreid terug te vinden en zijn de secundaire straten niet bepaald de moeite waard om te bekijken. Met wat uitzonderingen overigens, want er zijn er bij met heel kleine dwars gebouwde huisjes die het geheel wel iets gemoedelijks geven. Maar je wilt toch ook snappen waarom ‘half Duitsland’ hier zijn tijd doorbrengt. Want de tweede voertaal is hier ongeveer gelijk aan die in Venlo of Emmen, Duits dus. Gelukkig vonden we na enig zoeken een leuk plekje om even een bakkie te doen en een heerlijke Tom Pouce te eten. De Stadsbakkerij aan de Appelmarkt serveerde dat spul uit en de prijzen daar zijn uiterst netjes. Kom je zelfs bij de Hema niet mee weg. Tel daar een leuke bediening bij op en schone toiletten en dat tussenstopje kan al niet meer stuk. Maar ja, je zoekt naar ‘meer’. En dat is er niet. Men heeft hier een haventje, er zijn wat antiek- en aanverwante winkels, er is een museum, mooie doorkijkjes, maar toch….Zierikzee heeft het niet voor ons. De kleuring uit de herinnering was stevig verbleekt. Al snel zagen we in dat een derde rondje centrum net zo weinig zou brengen als het eerder gemaakte tweede. We namen het verlies aan gestort geld in de parkeermeter (niet echt voordelig) en vertrokken. Grote kans op een nieuw bezoekje is er niet. We hebben het nu wel gezien. Of men moet ook hier echt gaan werken aan een groter aanbod voor bezoekers en toeristen. Nu zagen we net even te veel winkels leeg staan, niet gered die ondernemers. De crisis en zo……Maar zeker ook het rommelige karakter van het centrum. Het is niet leuk genoeg om er langer dan een uurtje door te brengen. Waarvan een groot deel bij die overheerlijke dingen verkopende banketbakker….