Als alles tegen lijkt te zitten…..

Een paar blogjes geleden maakte ik al melding van de van ‘boven opgelegde behoefte’ om het oude WP-computersysteem te vervangen door een nieuwere vorm van communiceren die veiliger zou zijn omdat meneer Windows zelf er achter zou blijven staan.  Na ampel overleg met de thuisbasis, naaste familie en vrienden besloot ik mee te gaan met de stroom en een nieuwe PC te bestellen. Waarom een PC? Nou ik tik nogal hard en mijn vingers hebben echte toesten nodig om al dat geweld te verwerken als ik eenmaal bezig ben met schrijven.

De nieuwe computer kostte me een rib uit het oudere jonge lijf, maar dan had je ook wat. Zelfs een nieuw toetsenbord. Het ding stond er al snel, het internet een fraaie bron voor dit soort handel. De officiele importeur van het gekozen merk maakte werk van die levering, het moet gesteld.  Zoonlief hielp me zeer geduldig met de installatie van alle mij bekende software en links. Het oogde prachtig. Toen hij vertrok was ik niet alleen een PC, maar ook een HD scherm, kabels en nieuwe sofftware rijker. De rib uit het lijf die dit alles kostte maakte dat ik vond dat het nieuwe ding ook echt goed op zijn plek moest staan, dus ik richtte mijn kantoorwerkplek even extra netjes in. Na het diner nog even kijken naar die nieuwe software en de inrichting, opdat ik morgen… Ik drukte de startknop in….niks! Nog een keer, weer niks. Raar, wat was er loos….alleen een wit knipperend streepje op dat fraaie brede HD-scherm werd mijn deel. Nog een keer geprobeerd, zelfde resultaat. Scherm meldde zich telkens, de PC niet. Helpdesk bellen van het computerbedrijf. Keurig nette meneer. ‘Maakt u maar even de kast open, kijken we samen of de stekkers goed aangesloten zitten…’ Dat deed ik, trillende handen, maar toch. Alles was spic-en-span daar binnen. Geen stekker los. ‘Tja….dan is het vermoedelijk een harddisk-crash, kan gebeuren meneer. Stuurt u hem maar terug, krijgt u een nieuwe…’. Overdonderd werkte ik in omgekeerde volgorde alles weer terug naar af. Na uuuuren stond de nieuwe PC weer in in kartonnen huisje naast me op de  vloer en was de oude PC weer prominent in beeld. Omdat ik toch moest wachten op een ‘retoursticker’ van de fabrikant om de nu zo waardeloze pc terug te sturen, kreeg ik bedenktijd.

Samen met zoonlief (die veel meer verstand van dit zoort dingen heeft dan ik zelf)bedachten we daarom in de tussen liggende dagen een list. Waarom niet gewoon de laptop (heel modern, snel en weinig gebruikt) aangesloten met zijn vergelijkbare software als die nieuwe PC? Zo gezegd zo gedaan. Werkte prachtig. Met een uitzondering. De software voor het maken van deze juist deze blogs wil niet inloggen op de laptop. Onder geen beding. Weer uren aan besteed, WordPress werkt niet mee, ik kom met de nieuwe computer niet in mijn bestanden. Alle andere blogs doen het gewoon wel, voor mijn mening hier moet ik op de oude PC aan de slag. Zelfs reacties bij andere bloggers zijn niet mogelijk, of ik moet daar mijn facebook-of Twitteraccount aan koppelen. Voorlopig mag ik hopen, want het is wel wat onhandig allemaal… En dan die kleine toetsjes op die laptop. Schijnt ook een oplossing voor te bestaan. Los toetsenbord koppelen. Nou ja, ik houd u op de hoogte. Maar mocht het stil worden ligt het niet aan gebrek inspiratie, maar vooral aan het niet verbonden kunnen raken. Weet u dat alvast….